Η Θασιακή Ένωση Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός»
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιωάννη Γ. Βαρδαβούλια με τίτλο:
«ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΘΑΣΟΥ – ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19:00, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης (4ος όροφος).
Το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Χριστίνα Βαμβούρη, φιλόγολος, π. Σχολική Σύμβουλος Δ.Ε.
Μαρία Στυλίδου, θεολόγοςκαι ο συγγραφέας του βιβλίου
Την εκδήλωση θα συντονίσει
ο Νικόλαος Τσιλογεώργης, πρόεδρος της Θασιακής Ένωσης Καβάλας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…
Ο Ιωάννης Γ. Βαρδαβούλιας γεννήθηκε στο Θεολόγο της Θάσου στις 2-2-1934. Εξαετής έμεινε ορφανός και τον τράνεψε η γιαγιά του. Τέλειωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές στο 6/τάξιο Γυμνάσιο αρρένων Καβάλας,
δεύτερης θετής του Πατρίδας.
Στάλθηκε με υποτροφία του Οικ. Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Χάλκης. Με φροντίδα, προστασία και κηδεμονία του μητροπολίτου Καβάλας, και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου και του Οικουμ. Πατριάρχου Αθηναγόρα. Μετά την επιτέλεση και της στρατιωτικής του θητείας, ως έφεδρος Αξιωματικός, υπηρέτησε ως καθηγητής Μέσης Εκπαιδεύσεως σε διάφορα Γυμνάσια και Λύκεια της Μακεδονίας. Συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Γυμνασιάρχη.
Τελευταία διαμένει στη «θετή», όπως λέει, ιδιαίτερή του πατρίδα στην Καβάλα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο…
Στα νυχτέρια, στις μακρόσυρτες νύχτες του χειμώνα, έλεγαν τόσο μεγάλα κι ωραία παραμύθια, που θα ‘μουν πολύ ευτυχής, αν σήμερα δεν ένιωθα την προδοσία της μνήμης, και μπορούσα 
να διηγηθώ κι εγώ μερικά. Ορισμένοι μεσόκοποι, τραχείς και σοβαροί άντρακλες ήξεραν ένα μόνο ίσως παραμύθι και για να το πουν έπρεπε να τους καλοπιάσει και να τους θερμοπαρακαλέσει η ομήγυρη: «Άντι Γιώρ’, πες μας ντουν αντρειουμένου», κι ήταν ο αντρειωμένος ο τίτλος του παραμυθιού που γνώριζαν όλοι από προηγούμενες χρονιές ή από άλλες φορές της ίδιας χρονιάς ότι «ου Γιώρ’ς» το ‘ξερε και το ‘λεγε τόσο όμορφα. «Ου Γιώρ’ς» πάντα έκανε τον δύσκολο, αλλά πάντα το ‘λεγε. Κι όταν αποφάσιζε, τι ιεροτελεστία ήταν εκείνη! Θα ‘ναβε με τελετουργικές κινήσεις το στριφτό του, πολλές φορές χρησιμοποιώντας «φ’λάδ’» αντί για τσιγαρόχαρτο, θα ‘παιρνε την κατάλληλη θέση με νωχελικές αλλά προσεγμένες κινήσεις, θα ‘ριχνε εξεταστική ματιά γύρω του να δει αν επικρατούσε νεκρική σιγή κι αν όλα τα μάτια ήταν ορθάνοιχτα, προσηλωμένα στα χείλη του, και τότε θα ‘ρχιζε. Δεν ήταν πια ο τραχύς άντρακλας του χωριού με τα ροζιασμένα χέρια και το αυλακιασμένο πρόσωπο. Ήταν ο απαράμιλλος καλλιτέχνης που δεν διηγόταν αλλά «ερμήνευε» ένα έργο, παίζοντας ο ίδιος όλους τους ρόλους του. Θα το είχε ερμηνεύσει τόσες φορές. Κάθε φορά όμως τελειοποιώντας τη φράση και βελτιώνοντας τη σκηνοθεσία. Ποτέ δεν επαναλάμβανε τον εαυτό του.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)