Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» και το Περιοδικό Νέο Υπόστεγο του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας σας προσκαλούν,
τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 20:00 στον θερινό κινηματογράφο «ΖΕΦΥΡΟΣ», στην παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων
της Τασούλας Γεωργιάδου με τίτλο:
«Αληθινές παλαιάς κοπής μιας άλλης εποχής»
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Δημήτρης Εμμανουηλίδης, φιλόλογος – πολιτικός
Παύλος Λεμοντζής, δημοσιογράφος
και η συγγραφέας
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός – θεατρολόγος
Ναταλία – Άννα Βασιλέκα
Την εκδήλωση θα συντονίσει η φιλόλογος
Θεοπούλα Τσαπάνη
Η Τασούλα Γεωργιάδου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1956. Είναι επίτιμη Σχ. Σύμβουλος Φυσικών Επιστημών. Σπούδασε Χημεία στο ΑΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές. Κατέχει MSc στην «Προστασία Μνημείων», MEd στις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών και Διδακτορικό Δίπλωμα στη «Διδακτική των Φυσικών Επιστημών». Δίδαξε στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι συγγραφέας σχολικών εγχειριδίων και ψηφιακού υλικού Χημείας, όπως και συγραμμάτων Διδακτικής ΦΕ και Περιβαλλοντικής Εκ/σης. Δημοσίευσε περί τις ογδόντα εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, ελληνικά και διεθνή.
Το 2016 εξέδωσε το δίτομο “Προστατεύουμε την Πολιτιστική μας Κληρονομιά” εκδ. Σαΐτα. Το 2020 συμμετείχε στο συλλογικό έργο “Οι εκπαιδευτικοί γράφουν… ” εκδ. Γράφημα. Tο 2021 εκδόθηκε η πρώτη της συλλογή διηγημάτων “Αληθινές –παλαιάς κοπής, μιας άλλης εποχής”, εκδ. Παρέμβαση και “Οι εκπαιδευτικοί γράφουν… β΄τόμος ” εκδ. Γράφημα. Ενώ το 2022 συμμετείχε στο συλλογικό “Μικρασίας Γραφές” των εκδόσεων Παρέμβαση.
Έχει δημοσιεύσει διηγήματα/αφηγήσεις/ χρονογραφήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και ιστοτόπους ποικίλης ύλης.
Λίγα λόγια για το βιβλίο…
Διηγήματα ιδιαίτερης αισθητικής και ξεχωριστής γραφής. Ιστορίες Αληθινών γυναικών μιας άλλης εποχής, γεννημένες στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Γυναίκες παλαιάς κοπής, με όνειρα σε παροπλισμό και περιορισμένες επιλογές, θεωρούν υποχρέωσή τους να μη δυσαρεστήσουν γονείς κι αδέλφια που αποφασίζουν για το δικό τους καλό. Βάζουν σε προτεραιότητα τα κοινωνικά πρέπει, το «τι θα πει ο κόσμος», καταχωνιάζουν τα θέλω τους και ο γάμος είναι μονόδρομος προορισμός. Καθώς προχωρούν οι δεκαετίες, οι γυναίκες της νεότερης γενιάς γίνονται πιο τολμηρές, πιο ανεξάρτητες, πιο διεκδικητικές σε δικαιώματα. Τις χαρακτηρίζει η υπομονή, η καρτερία, ο αγώνας για το καλύτερο των δικών τους ανθρώπων, κάποιοι μισανθισμένοι έρωτες, αλλά και η αγάπη. Οι ζωές τους συνάδουν με τα ήθη των επαρχιακών πόλεων και παραλληλίζονται με την εθνική περιπέτεια.